
วันเสาร์ที่ 2 กรกฎาคม พ.ศ. 2554
วันพุธที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2554
คุณค่าของสิ่ง...ที่...ยังมีอยู่
ไม่ว่า เราจะอยู่ไกลกัน สักเพียงใด
แต่เมื่อไร ที่เรารู้ว่า เรายังมีคุณค่า กับใครบางคน
แม้จะมีเพียงคน คนเดียว
ก็เพียงพอแล้ว ที่จะทำให้จิตใจเรา ชื่นฉ่ำหัวใจ
ได้ทุกเมื่อ
ฉันสังเกต ความเคลื่อนไปของจิตแห่งตนเอง
อยู่เป็นนิตย์ ก็พอรู้ว่า ไม่ว่า ในห้วงคำนึงสั้น ๆ
นั้นมี ใครคนสักคน อยู่เสมอมา
ไม่ว่า จะเนิ่นนานเพียงใด
ก่อนที่เราจะต้องจากกัน ครั้งสุดท้าย
ยังไม่เคยมีโอกาสได้กล่าว คำอำลา
ก็อาจจะเพราะรู้ว่า มันคงไม่ใช่ โอกาสสุดท้าย
ที่จะเจอกัน ก็คือ การจากตาย
มันก็เป็นเพียงแค่ การจากเป็น ก็เท่านั้นเอง
ฉันกำลังรอให้เรา จะกลับมามี ความทรงจำดี ๆ
เหมือนในวันวาร อีกครา
ฉัน...จิตใจล่องลอย ไปที่แห่งหน ตำบลใด
อาจจะเป็น สถานที่ที่ คนเคยมีอดีตร่วมกัน
อยู่ก็อาจเป็นได้ จริงไหม
คุณค่าของการมี เธอ
ถึงแม้ว่า จะเป็นแค่ “ในจิตใจ” ของฉัน ก็ตามที
มันก็ถือว่า เธอนั้น มีค่าที่สุด สำหรับฉัน
แล้ว จริง ๆ ไม่ได้โกหก
อยาก...เธอจังเลย แต่ก็ไม่ว่างจะไปเจอ
เพื่อชวนกันออกไปเที่ยว ในสถานที่
ที่เรา เคยมีอดีตร่วมกัน
อยากแหวกกฎ ของสังคม เสียจริง
แต่ก็ยังไม่ใช่ เวลาที่สมควรนัก นะสิ เธอจ๋า
ก็เพียงแค่ บ่นกับตัวเอง ในกระจก
มันก็อาจจะเป็น ห้วงเวลาที่ จะได้ทบทวน
ความบกพร่องของตัวเอง ในอดีต ก็เป็นได้
อยากจะนั่งรถ ไปหาเธอ
เพื่อบอกว่า ฉันยังคงเหมือนเดิม นะจ้ะ ที่รัก
คุณค่าของการมี ความรู้สึกดี ๆ ของเรา นี่เอง
ที่ทำให้ฉัน ยังอยากจะยืนหยัด อยู่ต่อไป
เพื่อรอคอยวันนั้น ที่อาจจะไม่มีวันเป็นไปได้เลย
ในชีวิตนี้ แต่ก็ถือว่า ฉันได้ทำหน้าที่ของคนรัก
ได้สมบูรณ์แบบที่สุดแล้ว ก็ว่าได้
อย่าเพิ่งลืมความทรงจำที่แสนดี ของเรา เลยนะ
ที่รัก
ความว่างเปล่า ก็มีคุณค่าในตัวของมันเอง
ตรงที่ สอนให้เรา เข้าใจว่า ทำไม มันถึงต้อง
กลายเป็น อย่างที่เป็นทุกวันนี้
ฉันจะไม่กล่าวโทษ ใครทั้งสิ้น
ทั้งหมด ล้วนมาแต่ ความบกพร่องของฉัน
แทบทั้งสิ้น ฉันยอมศิโรราบ ให้แด่ ความอ่อนแอ
ของตนเอง อย่างสิ้นเชิง
ที่ไม่กล้าจะต่อกร กับ กฎเกณฑ์ของสังคม และ
คนรอบข้าง อย่าได้ยกโทษให้กับ คนบาป
อย่างฉันเลยนะ
ไม่ว่า เธอจะโกรธเกลียดฉัน
มากสักแค่ไหน จนแทบจะ....ฉัน
ฉันก็ไม่มี ...ไม่มีหนทางใดเลย ที่จะไถ่โทษ ได้
ในยามนี้
คุณค่าของการจากเป็น
ก็พอที่จะมี ความดีในตัวของมันเอง
เพราะว่า อาจจะมีใครบางคน
ได้เดินเข้ามาในชีวิตของเธอ
เพื่อว่า อาจจะเป็น หนทางที่ดีกว่า...ฉัน
ถ้าเธอ จะเลือกเขา คนนั้น
ฉันก็พร้อมยินดี กับ การตัดสินใจในครั้งนี้ของเธอ
ด้วยความเคารพ...จากใจจริง
อย่ารอคอย คนอย่างฉัน อีกเลย
..มันอาจจะไม่มี..วันของเรา เลยก็ได้ ในชีวิตนี้
ลาก่อน
ขอให้เธอ มีความสุข กับ คุณค่าของสิ่งที่มีอยู่
จงทำให้ดีที่สุด กับ สิ่งที่มีอยู่
อย่าเสียใจกับสิ่งที่เสียไปแล้ว เพราะ มันคือ อดีต...
แต่ก็อย่าได้ลืม...
ความทรงจำดี ๆ ระหว่างเรา ที่เคยมีร่วมกัน นะจ้ะ
กรรณิการ์ริมห้วย (เหว)