พระวิษณุ

พระวิษณุแห่งศรีวิชัย



ขาศรีวิชัยนั้นบางทีก็เรียกว่า เขาพระนารายณ์ 
เนื่องจากพบเทวรูปพระนารายณ์
อยู่บนซากโบราณสถาน บนยอดเขา 
ชาวบ้านเรียกว่า ฐานพระนารายณ์
เมื่อถึงเทศกาลสำคัญ เช่น ตรุษสงกรานต์ 
ชาวบ้านจะอุ้มพระนารายณ์ลงมาจากเขานำมาสรงน้ำ

มีเรื่องเล่าของชาวบ้านในแถบนี้ว่า 
เมื่อครั้งพม่ายกกองทัพมาถึงหมู่บ้านในบริเวณนี้ (คงอยู่ในราวสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น) 
ชาวบ้านได้หนีพม่าขึ้นไปอยู่บนเขากันหมดพม่าได้ยินแต่เสียงอื้ออึง
เมื่อขึ้นไปดูก็ไม่พบผู้คนก็เห็นแต่เทวรูปอยู่บนเขา 
ครั้นลงมาข้างล่างก็ได้ยินเสียงเหมือนมีผู้คนอยู่บนเขา
แต่เมื่อขึ้นไปดูก็ไม่พบผู้ใดเนื่องจากอิทธิฤทธิ์ของพระนารายณ์กำบังไว้เป็นอย่างนี้ทุกครั้งไป
พม่าจึงฟันแขนเทวรูปที่เปรียบเสมือนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำชุมชน

ต่อมาสมเด็จฯกรมพระยาดำรงราชานุภาพ
โปรดให้นำไปเก็บรักษาไว้ที่กรุงเทพฯ 
ซึ่งปัจุบันจัดแสดงอยู่ ณ พิพิธภันฑสถานแห่งชาติ พระนคร



หลังจากนั้น
ชาวบ้านขุดพบเทวรูปพระนารายณ์ศิลา 
ได้อีกองค์หนึ่ง บริเวณเชิงเขา 
สภาพชำรุดไม่มีเศียร สูง ๔๐ เซนติเมตร 
เป็นเทวรูปรุ่นเดียวกัน
และมีลักษณะคล้ายกัน

คาถาพระนารายณ์เปิดโลก

โอม นะโม นารายณะ 

ฮะเรฮะราม กฤษณะ อิทธิฤทธะ 

นะมะอะอุ อิสวาสุ สุสวาอิ 

จิตติ จิตตะ 

สะปะอิปิ อิทธิฤทโธ 

วิโสธายิ อิติอิตัง อรหัง

พุทโธ นะโมพุทธายะ

คาถาบูชา


โอม พระนารายะณะราชะ นามะ อุปาทะวะตายะ จัตตุ


ครุฑาพหนะนายะ หะระติ ทิสะฐิตายา 

อาคัจฉันตุภุญ ชะตุ ขิปายะตุ


วิปปะยะตุ สะวาหะ สะวาหายะ 

สัพพะอุปาทะวะ วินาสายะ สัพพะอุปาทะวะ วินาสายะ


สัพพะ อันตะรายะ วินาสายะ สุขขะวัฑฒะโก โหตุ 

อายุ วัณณะ สุขะ พะลัง


อัมหากัง รักขันตุ สะวาหะ สะวาหา สะวาหายะ

บทสวดบูชาพระนารายณ์ (อย่างย่อ) 

โอม นารายะ 

ณายะ นะมะ